Knolraap en lof, schorseneren en prei, we hebben ze allemaal in de moestuin staan of hebben ze in ieder geval gehad. De Nederlandse tekstschrijver en zanger drs. P zong er al in 1987 over. Heinz Hermann Polzer, zoals drs. P. echt heette, schreef het lied voor een televisieserie over groente kweken en tuinieren.
De lof is al geschoten, maar de schorseneren en prei staan er goed bij. In een eerder blog schreef ik al over ons preibos, maar over de schorseneren heb ik het nog niet gehad. Ook die staan er overigens mooi bij. Ik ben wel benieuwd wat we uiteindelijk kunnen gaan oogsten, want ik zag al aardig wat gaten rondom de planten zitten. Waarschijnlijk van woelmuizen.
Verdriet
Schorseneren zijn een vergeten groente en dat is niet voor niets. Deze groente wordt namelijk ook wel armeluis asperge of keukenmeidenverdriet genoemd. Dat komt omdat bij het schillen een kleverig soort melksap vrijkomt. Je kan ze dus het beste schillen met keukenhandschoenen aan. Maar ze worden na het schillen ook nog eens heel erg snel bruin en dat is niet zo’n mooi gezicht. Je kan beiden voorkomen door de schorseneren onder water te schillen met een scheutje citroen of azijn. Leg ze daarna in water met een beetje citroen.
Daarna kan je ze verder verwerken. Je kan de schoongemaakte schorseneren in het geheel koken, net als asperges, of in stukjes snijden en vervolgens koken of roerbakken.
Na het koken kan in de pan wel een enigszins kleverige substantie achterblijven. Dit is makkelijk te verwijderen met een beetje zonnebloemolie. Daarna afwassen en je pan is weer schoon. Eigenlijk is er dus geen enkele reden om dit keukenmeidenverdriet niet te eten.
