Wie wijs luistert hoeft niet op reis
Het paradijs fluistert overal
Het zijn de eerste regels van een gedicht van Leo Vroman. En de mooie woorden zijn mij uit het hart gegrepen. De Venlose stadsdichter Sef Derkx droeg het vandaag voor op de Hubertinahof. Met een kopje koffie in de ene hand, en een stroopwafel in de andere.
Sef had in het voorjaar de aankondiging van de tuincursus van de Hubertinahof zien hangen. Hij was zo benieuwd dat hij dinsdag een kijkje kwam nemen in onze tuin. Sef was met de bus en stond even na tienen bij de Hubertinahof. Of beter gezegd, bij Ger. Onze moestuinbuurman die al druk aan het schoffelen was. Toen ik aankwam, waren ze druk met elkaar in gesprek.
Verwonderen
Ik heb Sef de Hubertinahof laten zien en hem verteld over wat er allemaal is te zien en te beleven. Zoals de bloemen- en kruidentuin, de moestuin en de oude appelbomen in ons ‘bosje’. Over de moestuincursus en het uitgangspunt van ons dat het een natuurlijke tuin moet zijn waar ook alle beestjes welkom zijn. En over de haiku’s die ik af en toe schrijf. Sef bleek er ook eens een geschreven te hebben over VVV.
Zijn oog valt op de Ginkgo biloba, de Japanse notenboom die Carolien zelf heeft gezaaid. Maar Sef wil weten wat ik de mooiste plant vind in de tuin. We lopen naar het stukje met varens. Hij heeft direct hele verhalen over de varen. Dat het een van de oudste planten is. Mooi om te horen.
Rust
Maar Sef verwondert zich vooral over de mooie plek en de rust in het doorgaans drukke Arcen. ‘Ik zou hier zo lekker kunnen schrijven.’ En ook hij vindt het mooi dat niet alles in een tuin zo netjes op een rij staat. ‘Dat zien we overal al genoeg’. Een mooi compliment van een oud archivaris van het Limburgs museum.
