Vandaag ben ik voor de tweede keer in mijn leven begonnen met maken van koji-kin als basis voor een miso. Dit keer ga ik het proberen met ‘nul-op-de-meter’.
De eerste keer dat ik de koji-kin heb gemaakt, gebruikte ik mijn droogoven. Omdat de bruine basmatirijst met de kojistarter daar 48 uur in moest blijven, kostte dat veel elektriciteit. Dat moest anders kunnen. Dit keer heb ik de koji-kin in een schaal met een vochtige theedoek gedaan en in een koelbox gezet. Vervolgens heb ik daar een pan met kokend water in gezet en de koelbox afgesloten. Het is een tip die Christian Weij geeft in zijn video. Ik ben benieuwd of ik over 12 uur al iets goeds kan melden.
Kamut en linzen
Dit keer maak ik de miso van kamut en groene linzen. Kamut is de merknaam van biologisch geteelde Khorasantarwe. Het is een eeuwenoud soort tarwe. Het kwam echter pas in de belangstelling nadat een Amerikaanse piloot het in 1949 meenam naar de Verenigde Staten. De piloot vertelde dat het uit een Egyptische graftombe kwam, maar waarschijnlijker is dat het graan werd gekocht van een straatverkoper in Cairo. Het oude graan van de farao’s dat in de tomben werd gevonden was namelijk eenkoren.
Kamut is altijd biologisch geteeld, anders mag het niet zo heten. Deze tarwesoort is rijk aan proteïnen en bevat in vergelijking met ‘moderne’ tarwe meer mineralen, vooral selenium, zink en magnesium. Kamut is ook een goede bron van selenium, een mineraal dat een sterk antioxidant zou zijn. Kamut bevat ook veel vitamine E en eiwitten.
Door het hogere percentage aan lipiden, die meer energie in het lichaam produceren dan koolhydraten, heeft Kamut een hoge energetische waarde.
Ik benieuwd wat voor een miso uit deze eeuwenoude tarwesoort komt.
